Roanoke była pierwszą angielską kolonią w Ameryce, została założona w 1585 roku. Początkowo kolonią kierował Sir Richard Grenville, jednakże później jego funkcję przejął Ralph Lane.
Mieszkańcy kolonii, nie byli zbytnio błyskotliwi ani przygotowani. Byli zależni żywnościowo od Indian, jednakże zrażali ich do siebie, stosując niezbyt mądrą taktykę. Porywali Indian i trzymali ich jako zakładników, żeby później móc wyciągnąć jakieś informacje. Było to głupie, ponieważ koloniści potrzebowali towarów od Indian, gdyż ich dostawa z zaopatrzeniem została opóźniona. W rezultacie, kiedy Sir Francis Drake odwiedził Roanoke tuż po zniszczeniu Hiszpańskiej kolonii, cała kolonia Roanoke powróciła wraz z nim spowrotem do Anglii. Jednakże, gdy Sir Drake zabrał kolonię, musiał zostawić swoich 15 ludzi, o których słuch zaginął.

W 1587 roku na miejscu starej kolonii, postanowniono utworzyć nową, liczącą 90 mężczyzn, 17 kobiet i 9 dzieci. Kierował nią John White. Jakkolwiek, musiał on powrócić do Anglii po zaopatrzenie, które, jak uważał, pomoże im przetrwać, planował wrócić po 3 miesiącach. Jednakże w owym czasie Anglia była w stanie wojny z Hiszpanią, więc wszystkie statki zostały zarezerowane do celów wojennych, jego powrót został opóźniony aż o 3 lata, do 1590 roku. Gdy w końcu powrócił, koloniści zniknęli. Jedyną rzeczą, którą znalazł było słowo "Croatoan" wyryte na drewnianym słupie oraz "Cro" na pobliskim drzewie. Croatoan był szczepem Indian, które żyło niedaleko Roanoke. Los kolonistów, do dnia dzisiejszego nie jest znany, zostali nazwani "Zagubioną Kolonią". Wiele osób wierzy, że zaginieni koloniści odeszli, aby żyć z Indianiami Croatoan.